skip to Main Content

JOBSTAP EN RAI: EEN PERSOONLIJK VERHAAL

Een mens kan vaak meer dan hij zelf denkt…
Hoe lastig moet het zijn als je gelooft in de beperking die anderen je meegeven of opleggen? Als je het gevoel hebt te moeten blijven voldoen aan wat anderen van je verwachten. Als je wordt gevangen in de waarheid die onjuist is.

Hoe frustrerend zal het zijn dat je wordt beperkt in wat je daadwerkelijk kan, en nog belangrijker, in wie je daadwerkelijk bent. Het beklemt, verzuurd en verward je als mens. Je ziet geen mogelijkheden of kansen. Het leven lijkt zonder doel. Er is geen beleving. Kortom, een gevoel wat we eigenlijk geen van allen willen ervaren.

Wat zou er vervolgens met je gebeuren als je zonder (voor)oordeel, stempel of etiket wordt ontvangen, en er wordt geloofd in je (verborgen) mogelijkheden en talenten. Dat er wordt gezocht naar je passie die ieder mens in zich heeft.

Dan gebeuren er mooie dingen, die lastig zijn te beschrijven. Gelukkig hebben de jongeren die deelnemen aan het samenwerkingstraject van Jobstap en de RAI zoveel in hun mars dat zij dit toch haarfijn onder woorden weten te brengen.

De deelnemers die, zoals dat tegenwoordig heet, een afstand tot de arbeidsmarkt hebben, doen hun verhaal. Over Jobstap, de RAI, hun arbeidscoach maar vooral over zichzelf. Want dat is waar het uiteindelijk allemaal om draait.

Dat blijkt wel als ze vertellen over de groei de ze hebben doorgemaakt. Ze durven inmiddels voor zichzelf op te komen, van zich te laten horen. Letterlijk, want de introverte of defensieve houding heeft plaatsgemaakt voor een sympathiek, prettig en open verhaal. Daaruit wordt duidelijk dat ze hebben geleerd om ‘nee’ te zeggen, om hulp te vragen of hun onderbouwde mening durven te geven. Voor zichzelf opkomen dus. En dat bevalt. Het geeft een gevoel van eigenwaarde, van zelfredzaamheid en voldoening. Een gevoel waarin gedroomd wordt over de toekomst, want er is nu weer perspectief. Ze zijn trots op zichzelf!

Maar hoe komt het dat deze jongeren nu anders in het leven staan en weer hoopvol om zich heen kijken? Allen geven ze aan dat ze geboft hebben met de mensen die hen in dit traject begeleidt hebben. Met de RAI, omdat het een prettige werkgever is die ze het platform biedt om ervaring op te doen. De fijne sfeer, de diverse stage-mogelijkheden en het feit dat er steun was van hun leidinggevende die bleef geloven in hun persoonlijke- en toekomst mogelijkheden wordt als waardevol ervaren.

Maar ook de arbeidscoach wordt unaniem aangehaald als een onmisbare factor. Het prettige contact en de goede bereikbaarheid gaven een gevoel van steun en oprechte aandacht. Een stabiele factor waarvan ze wisten wat ze aan hem hadden. Ook al was het soms pittig of confronterend, hij was altijd duidelijk en eerlijk in de feedback of adviezen met betrekking tot hun ontwikkelingen. Daar waar anderen in het verleden juist afstand namen als het lastig werd, kwam hij juist dichterbij. En ook hij bleef geloven in hun mogelijkheden.

Maar hoe mooi iedereen ook ondersteunt en helpt, uiteindelijk moet je het zelf doen zeggen ze. Want geloven in jezelf is het belangrijkste dat de enthousiaste deelnemers hier geleerd hebben. Want als je dat geloof verliest, verlies je jezelf.

Kortom, het meekrijgen van (zelf)vertrouwen is iets waar je als mens altijd wat aan hebt. Met dank aan Jobstap en de RAI. En de deelnemers uiteraard !

Geschreven door Patrick Looys, onlangs te gast geweest bij Michaël van Steijn (arbeidscoach Jobstap).

Dit bericht heeft 0 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top